नेपाल हेरी मरौं ।

युवाका सपना फुलेर धरती फल्नेछ कैले यहाँ ?

माटोमा पसिना छरेर एक दिन् झुल्नेछ मोती जहाँ ।

आमाका विपना अझै पनि यहाँ बाँजो छ धर्ती भने

छौ सन्तान तिमी महान वलिया के हेरि बस्छौ तनि ?

उठ्ला धर्ति उसै तिमी बसिदिए अल्छी उदासी बनी ?

उठ्ला के कसरी हिमाल सहजै तिम्ले नथामे पछि ?

सूर्यका जसरी फिजाउ तिमिले तेजस्वि रश्मी यहाँ

हुंकारीकन ल्याउनू समयको नौलो चिनारी यहाँ । 

मेरा झिल्टुङ या जिलीङ अथवा तिम्रा पनौतीमुनि

कुद्ला रेल विहानको मिरमिरे व्यूँझीनु मात्रै तिमी

आँखामा सपना लिएर मनमा संकल्प निर्माणको

हे यूवा ! अब उठ्नु पर्छ तिमि नै बेला छ कल्याणको ।

थोत्रा नीति, विचार च्याति तिमिले नौलो गति ल्याउनू

बाधा, अड्चन जे अघिल्तिर भए ढालेर नी आउनू

हामीमा छ अदम्य शाहस पनी संस्कार नी जण्ड छ

यो हाम्रो धरती विशाल जग हो सम्भाव्य प्रचण्ड छ ।

को लोभिन्न यहाँ नदी, वन, चरा, सोलू र मुस्ताङमा ?

आफ्नै भेष, कला, कथा, सोरठी वा भैलीनि प्रस्थानमा

दासी भै परदेशका चउरमा ढल्काइ त्यो जोवन

च्याङ्वा वा महिचा सुरम्य सपना फर्काउ तिम्रा मन ।

के छाट्नू गफ देश खत्तम भयो आफै नअट्ने भए ?

को टाल्ला घरको पिढी महकिए आफै नबस्ने भए ?

आऊ हे नवयौवना सकल हो होष्टे र हैसे गरांै

आमाको अनुहार उज्जल भए नेपाल हेरी मरौं !